Kaynakça
Abdullah Öcalan, B. No: 2013/409, 25/6/2014.
Açdoyuran, S. Burak: “İngiltere’de İdarenin Yargısal Denetiminde Mahkemelere Tanınan Ayrıcalıklı Emir (Prerogative Remedy) Verme Yetkisi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3, 1999, s. 183-194.
Akıllıoğlu, Tekin: İnsan Hakları Kavram Kaynaklar ve Koruma Sistemleri, 3. Baskı, Ankara, 2019.
Avcı, Adem: “İngiliz Hukukunda Mandamus (Mandatory Order) İlkesi”, Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 3, 2014.
Aydar, Hafize Sevinç: İngiliz Hukukunda Yargısal Emir Kavramı ve Türkiye’de Uygulanabilirliği, Yayımlanmamış Doktora Tezi, 2008.
AYMK, E. 2021/8, K. 2021/40, T. 3.6.2021.
AYMK, E. 2018/152, K. 2020/11, T. 19.2.2020.
AYMK E. 2014/87, K. 2015/112, T. 8.12.2015.
AYMK, E. 2014/164, K. 2015/12, T. 14.1.2015.
AYMK, E. 2011/59, K. 2012/34, T. 1.3.2012.
Sayfa 340
Barış Koç, B. No. 2016/11722, 15/9/2020.
Bizim FM Radyo Yayıncılığı ve Reklamcılık A.Ş., B. No: 2014/11028, 18/10/2017.
Cheney v. United States District Court for the District of Columbia, 542 U.S. 367 (2004).
Costa, Jean-Paul: “L’exécution des décisions juridictionnelles”, La Revue administrative, PUF, 52e année, numero special, 1999, s. 69-82.
Davis, Audrey: “A Return to the Traditional Use of the Writ of Mandamus”, Lewis & Clark Law Review, Volume: 24, Issue: 4, 2020, s. 1527-1558.
Ex parte Fahey, 332 U. S. 258, 259-260 (1947).
Göztepe Çelebi, Ece: “Bireysel Başvuru Kararlarının Bağlayıcılığı ve İcrası Sorunu ile Kurumsallaşma İhtiyacı”, Anayasa Yargısı Dergisi, Cilt: 33, 2016, s. 93-118.
Gözübüyük, A. Şeref: “İptal İlamlarının İnfazı ve Danıştayın Tutumu”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt: 16, Sayı: 2, 1961, s. 119-126.
Guillien, Raymond/Vincent, Jean: Lexique de termes juridique, Dalloz, 1993.
Güran, Sait: “Anayasa’nın Kuvvetler Ayrılığı İlkesine ve Yönetim Yargı İlişkilerine Bakış Açısında Değişiklik”, Anayasa Mahkemesi Dergisi, Cilt: 11, 1994, s. 191-200.
Hayko Bağdat (2), B. No: 2019/4585, 26/5/2021.
İlker Başbuğ, B. No: 2014/912, 6/3/2014.
Jones, David Phillip/de Villars, Anne S.: Principles of Administrative Law, Toronto, 1985.
Kadri Enes Berberoğlu (2), B. No: 2018/30030, 17/9/2020.
Kadri Enes Berberoğlu (3), B. No: 2020/32949, 21/1/2021.
Karan, Ulaş: Öğretide ve Uygulamada Anayasa Mahkemesi Kararlarının Bağlayıcılığı ve İcrası, 1. Baskı, İstanbul, 2018.
Kenan Yıldırım ve Turan Yıldırım, B. No: 2013/711, 3/4/2014.
Kerr v. United States District Court, 426 U.S. 394 (1976).
King v. Baker et al, 3 Burrows, 1266.
Marbury v. Madison, 5 U.S. 137 (1803).
Mehmet Doğan, B. No: 2014/8875, 7/6/2018.
Mehmet Hasan Altan (2), B. No: 2016/23672, 11/1/2018.
Mehmet Hasan Altan (3), B. No: 2018/2620, 9/1/2020.
Metin, Yüksel: “Türkiye’de Yargı Bağımsızlığına İlişkin Kimi Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Anayasa Yargısı Dergisi, Cilt: 27, 2010, s. 217-272.
Noble v. Union River Logging Co. 147 US 171 (1893).
Sayfa 341
Ruiz Almendral, Violeta: “Bireysel Başvurulara ilişkin Kararların İnfazı: İspanya Tecrübesi”, Anayasa Yargısı Dergisi, Cilt: 33, 2016, s. 59-79.
Sevim Akat Eşki, B. No: 2013/2187, 19/12/2013.
Seyhan, Serkan: “Yargı Kararlarının İdarece Uygulanmaması Durumuna Fransız Hukukunda Getirilen Çözüm: Yargısal Emir”, İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 2, 2016, s. 561-583.
Şahin Alpay, B. No: 2016/16092, 11/1/2018.
Şahin Alpay (2), B. No: 2018/3007, 15/3/2018.
Uler, Yıldırım: İdari Yargıda İptal Kararlarının Sonuçları, Ankara, 1970.
United States v. Lawrence, 3 U.S. 42 (1795).
Yaşar, Hasan Nuri: İdari Yargı Kararlarının Etkinleştirilmesi Arayışında İdari Yargı, İdari Yargıç ve Yargısal Emir, 2. Baskı, İstanbul, 2013.
Sayfa 342
EN
TR
