Devrim Kanunları: Laikliğin Koruyucu Kirişlerinin Hâl-i Pürmelali

Devrim kanunlarının bir ek gerekçeye konu oluşu ise, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’ndaki…

Anayasamızın cumhuriyetin niteliklerine ilişkin ilkesini hiçbir kişi, kuruluş savsaklayamaz. Lâiklik bir bütündür. Bir alanda lâik olup öbür alanda yarı lâik olmak ya da hiç olmamak çelişkilidir, özellikle öğretim - eğitimde lâikliğe saygı, ulusumuzun geleceği yönünden üzerinde özenle durulacak bir tutumdur. Dinsel alanda siyasal çapalarla gösterişli sapmalar yıkıcı ödünler olacağı gibi, bu alandaki memurların görev sınırları dışına taşmaları, törenlerde, temel atmalarda dine bağlılığı göstermek amacıyla bulundurulmaları, siyasal nitelikli toplantılarda kutsal kitabın çıkarılması, yeşil bayrak taşınması, dinsel sözlerin kullanılması, giyim devrimine aykırı kılıklarla kimi okullarda ve kimi fakültelerde derslere girilip Devlet kuruluşlarında görev yapılması, aykırılığı çığ gibi büyütecek kötü örnekleri oluşturur. Seçimlik din derslerinin de ötesinde zorunlu din derslerini giderek arapça öğretim girişimleri izleyebilir. Değişik dinsel kursların yaygınlığı ve tarikatçılık siyasal partilerde ikiliklere dayanabilir, sonraları ümmetçilik vatan kavramına aykırı düştüğünden ulusal marşımıza ve bayrağımıza karşı çıkışlara kalkışılabilir. Kimi bölgesel, kimi kentsel yerel günler turistik gösteri olmaktan çıkıp dinsel kökenli Türk - İslâm sentezi gibi aldatıcı kılıklarla toplumu geriletip bölebilir. Kötü gidişin sonu yoktur. Denetim gereğiyle yapılmazsa yıkım önlenemez. Anayasamızın 153. maddesi göstermelik değildir. Bu maddede sayılan yasalara en küçük aykırılık Anayasa’ya aykırı davranışı oluşturur.”