İkinci Yüzyılında Türkiye’nin İklim Değişikliğine Anayasal Uyumu için Çeşitli Öneriler

“toplumsal adaletsizliğe karşı mücadeleyi hesaba katmazsa yetersiz kalacak daha az üretim koşuluna, uygun çalışma şartlarının (ücret düşürülmeden haftalık çalışma süresinin azaltılması, çalışma hızının düşürülmesi ve denkleştirici istihdam) ve zenginliklerin yeniden dağılımının -vergi sistemi, kamu sektörünün genişlemesi, temel hizmetlerin ücretsiz olması- eşlik etmesi gerekmektedir; aksi takdirde milyonlarca işsiz iş bulamazken, milyonlarca kişi işinden olacaktır ve toplumun büyük bir bölümü gerekli mal ve hizmetlerden yoksun kalacaktır. Daha az üretmenin ve tüketmenin doğruluğunu onaylamak, daha fazla boş zaman ve daha iyi bir yaşam talep etmektir. Bu talep, sosyal zamanın kullanımı, kime, neden, ne kadar gerektiği üzerine temel toplumsal ilişkilerin geliştirildiği, refah, kamu sağlığı, eğitim ve demokratik katılım koşullarının iyileştirildiği, daha az ve farklı bir şekilde çalışılan savaşsız bir dünyanın kolektif arzusunu yeniden uyandırmak anlamına gelir. Ortak üreticilerin doğayla kolektif olarak yeniden ‘diyalog’ kurmayı öğrendiği bir dünya, günümüz dün

İklim değişikliğine yönelik gerçekçi çözümler, aynı zamanda çok daha hakkaniyetli…