Sosyal Sigortaların Genel Hükümleri ve Türleri

Hukuk Genel Kurulu verdiği kararda “… davacının kendisi adına kayıtlı kahvehane işyerinden 506 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olarak bildirilmesi kanunen mümkün değildir. Kendi nam ve hesabına çalışan davacının 506 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olma koşullarını taşımadığı belirgindir.

Öte yandan davacının isteğe bağlı olarak sigortaya devam edeceğine dair bir müracaatı olmadığı gibi, kendi nam ve hesabına çalışan davacının 506 sayılı Kanun kapsamında isteğe bağlı sigortalılık hükümlerinden yararlanma olanağı da yoktur. Davacının 506 sayılı Kanun kapsamında zorunlu sigortalı kabul edilmemesi halinde bildirim yapılan dönemde geçerli düzenleme uyarınca isteğe bağlı sigortalılık olanağı mevcut olmadığından, Kurumun da sigortalıyı uyarıp aydınlatma yükümlülüğü bulunmamaktadır.…

Diğer taraftan 1479 sayılı Kanun’un Ek Geçici 6’ncı maddesinde 5510 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği tarihe kadar 506 sayılı Kanun uyarınca yaşlılık aylığı bağlananların 01.10.1972 tarihinden itibaren 1479 sayılı Kanun kapsamı dışında sayılacakları belirtilmiş ise de; davacının kendi nam ve hesabına çalıştığı 05.04.1999 ile 28.02.2005 tarihleri arasında 506 sayılı Kanun kapsamında sigortalı kabul edilmeyerek iptal edilen hizmetlerinin 1479 sayılı Kanun kapsamında olduğu bu nedenle hakkında artık 506 sayılı Kanun uyarınca tahsis koşullarının varlığı söz konusu olamayacağından 1479 sayılı Kanun’un Ek Geçici 6’ncı maddesi de uygulama alanı bulamayacaktır.…

Sonuç itibariyle ihtilaf konusu dönemde davacının 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olduğu kabul edilerek, ödenen primlerin 5458 sayılı Kanun’un 16’ncı maddesi hükümleri çerçevesinde 1479 sayılı Kanun’a tabi sigortalılığına aktarımı sağlanarak, anılan Kanun’un Geçici 10’uncu maddesi çerçevesinde davacı yönünden yaşlılık aylığı tahsisi şartlarının varlığı irdelenerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekmektedir.”…