Mesafeli Sözleşmeler ve İş Yeri Dışında Kurulan Sözleşmeler

Bu sınırlamalar, tüketici aleyhine genişletilemez.(259) Yönetmelik m. 15’in ilk cümlesi, “taraflarca aksi kararlaştırılmadıkça” demek suretiyle, bu hallerde de tacir tarafından tüketiciye cayma hakkı tanınmasının önünü açmıştır. Bununla birlikte, bu kuralın kanaatimce pratik olarak uygulanmasına sıkça rastlanmayacaktır. Bunun ilk sebebi şüphesiz tüketicinin bu yönde bir pazarlık gücü olmamasıdır. Bir diğer deyişle, cayma hakkının kanunen tanınmamasına rağmen tacir tarafından tanınması pazarlığını tüketici kazanamayacaktır. Tacirin bunu bir rekabet unsuru olarak görüp, tüketiciyi çekmek için kullanması olasılığı da gerçekçi olmaktan uzaktır. Zira cayma hakkının sınırlandığı sözleşmeler öyle sözleşmelerdir ki, cayma hakkı kullanılırsa, tacir için artık iade genellikle ekonomik açıdan değer taşımaz. Örneğin tacir yeniden satamayacağı bir bakım ürünü ya da bir dijital içerikle karşı karşıya kalır. Dolayısıyla uygulamada tacirin bu hakkı tanıması olasılığının kabulü, iş hayatının olağan akışına aykırıdır. Bu durum olsa olsa, piyasaya yeni bir ürün sokan tacirin, bu ürünü iade alıp yeniden pazara sokmamayı göze alması yani bunu adeta bir reklam bütçesi olarak değerlendirmesi halinde anlamlıdır. Örneğin yeni bir diş fırçası çıkaran tacir, reklamlarında, “memnun kalmazsanız 14 gün içinde paranız iade edilir” diyerek bir kampanya yürütebilir. Buna şüphesiz bir engel olmayacaktır. Görüldüğü üzere, her ne kadar teorik olarak bunların aksinin kararlaştırılması mümkün görünse de pratik açıdan böyle

Cayma hakkının kullanılamayacağı haller ise çeşitli sebeplere dayanmaktadır. Bu sebeplerden…

Son olarak, aşağıda açıklanacak olan cayma hakkının tüketiciye sunulmadığı edimlerden…