182 Hizmet ve Seyis Erleri Hakkında Kanun

Teğmenden Mareşale (Büyükamirale) kadar her subaya barışta ve savaşta birer hizmet eri verilir.

Birinci madde gereğince hizmet eri almak hakkını haiz olan subaylardan, hizmet eri kullanılmıyacak bölgelerde bulunanlara, bu haklarına karşılık her ay peşin olarak (200) lira, hizmet eri tazminatı ödenir.

Hangi mahrumiyet bölgelerinde hizmet eri kullanılabileceği, her mali yıl başında Genelkurmay Başkanlığı ve Jandarma Genel Kumandanlığının teklifleri üzerine Milli Savunma ve İçişleri Bakanlıklarınca müştereken tâyin ve tesbit olunur. Bu bölgelerdeki subaylar hizmet eri kullanmağa devam ederler, bunlara ayrıca hizmet eri tazminatı ödenmez.

Ancak bu bölgelerde hizmet eri kullanmak istemiyen subaylara, mali yıl başından evvel dilekçe ile müracaat ettikleri takdirde hizmet eri tazminatı aynen ödenir.

Kadrosu itibariyle ata binmek hakkına sahip olan subaylara zati binekleri için ayrıca bir seyis eri verilir.

Hizmet ve seyis erlerinin ne şekilde kullanılacağı Milli Savunma Bakanlığınca hazırlanacak bir talimatname ile tesbit olunur.

İkinci madde gereğince ödenen tazminat vergiye tabi değildir, borç için haczolunamaz.

203 sayılı Emirber ve Seyis Neferleri Hakkındaki Kanun ile bu kanunun birinci ve üçüncü maddelerini değiştiren 1600 sayılı kanun yürürlükten kaldırılmıştır.

Bu kanunun yürürlüğe girmesini takip eden ilk 15 gün içerisinde, 2 nci madde gereğince 1960 mali yılı için hangi mahrumiyet bölgelerinde hizmet eri kullanılabileceği ilgili Bakanlıklarca tesbit olunur.

Bu kanunun gerektirdiği ödenekler 1960 mali yılı için Millî Savunma ve İçişleri Bakanlıkları bütçelerinin mevcut veya yeniden açılacak tertiplerine Maliye Bakanı tarafından kaydedilecek tahsisattan ödenir.

Bu kanun 31 Aralık 1960 tarihinde yürürlüğe girer.

Bu kanunu Millî Savunma, İçişleri ve Maliye Bakanları yürütür.