21152195-135[7.2016/11]-114212 Sayılı Özelge

VERASET VE İNTİKAL VERGİSİ KANUNU İLE VERGİ USUL KANUNU AÇISINDAN

7338 sayılı Veraset ve İntikal Vergisi Kanununun 1 inci maddesinde, Türkiye Cumhuriyeti uyruğunda bulunan şahıslara ait mallar ile Türkiye'de bulunan malların veraset yoluyla veya herhangi bir suretle olursa olsun ivazsız bir tarzda bir şahıstan diğer şahsa intikalinin veraset ve intikal vergisine tabi olduğu hüküm altına alınmıştır. Bu itibarla söz konusu özelge talep formunda bahsi geçen, mirasçılardan birinin miras hissesini diğer mirasçılardan birine bağışlaması, veraset ve intikal vergisine tabi bulunmaktadır. Anılan Kanunun 10 uncu maddesinin (b) bendinde; gayrimenkullerin ticari işletmeye dahil olsun veya olmasın emlak vergisine esas olan değerle değerleneceği hükmüne yer verilmiştir.

Söz konusu hükme istinaden yayımlanan veraset ve intikal vergisine konu olacak gayrimenkullerin değerlenmesiyle ilgili 1 No.lu Veraset ve İntikal Vergisi Kanunu Sirkülerinin "01/01/1983 Tarihinden İtibaren İntikal Eden Gayrimenkullerin Mükelleflerce Kendiliğinden Beyan Edilmesi veya İdarece Tespit Edilmesi Halinde Değerlenmesi" başlıklı (b) bendinde; 22 Seri No.lu Veraset ve İntikal Vergisi Kanunu Genel Tebliğinde de açıklandığı üzere, 01/01/1983 tarihinden itibaren intikal eden gayrimenkuller için, Emlak Vergisi Kanunu hükümlerine göre belirlenen emlak vergisi değerlerinin veraset ve intikal vergisi için de aynen geçerli olacağı, veraset ve intikal vergisi beyannamelerinde gayrimenkullerin intikal ettiği yıla ilişkin emlak vergisi tarhına esas olan değerlerinden daha yüksek beyanda bulunulması halinde bu değerin veraset ve intikal vergisinin tarhına esas alınması gerektiği, ancak, mükelleflerin, daha sonra yüksek beyanda bulundukları gerekçesiyle vergi dairesinden düzeltme talep etmeleri halinde, daha önce yapılan tarhiyatın, gayrimenkullerin intikal ettiği yıla ilişkin emlak vergisi tarhiyatına esas alınan değerlerine göre düzeltilmesi gerektiği açıklanmıştır.

Öte yandan, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 371 inci maddesinde, beyana dayanan vergilerde vergi ziyaı cezasını gerektiren fiilleri işleyen mükelleflerle bunların işlenişine iştirak eden diğer kişilerin kanuna aykırı hareketlerini ilgili makamlara kendiliğinden dilekçe ile haber vermesi halinde, haklarında maddede belirtilen kayıt ve şartlarla vergi ziyaı cezasının kesilmeyeceği hüküm altına alınmış ve mükelleflerin veya sorumluların pişmanlık hükümlerinden yararlanabilmeleri için uymaları gereken şartlar da 5 bent halinde sayılmış bulunmaktadır.

Madde hükmünden de anlaşılacağı üzere pişmanlık, beyana dayanan vergiler için geçerli olan, temelinde vergi ziyaı bulunan ve vergi dairesinin ıttılaına girmemiş bir olayın kendiliğinden haber verilip, maddede öngörülen sürede, ödeme süresi geçmiş vergi ile bu vergi için hesaplanan pişmanlık zammının ödenmesi halinde yararlanılabilen bir müessesedir.

01/02/2000 tarihli ve 60/6012-1430/4244 sayılı Veraset ve İntikal Vergisi İç Genelgesinde de açıklandığı üzere, veraset ve intikal vergisi uygulamasında hiç beyanname verilmeyen veya beyan dışı kalan mallar için mükellefler Vergi Usul Kanununun 342 nci maddesi uyarınca beyana çağrılıp kendilerine tanınan 15 günlük ikinci ek süre geçmedikçe vergi ziyaı doğmamış olacağından, tarhiyat sırasında vergi aslına bağlı cezaların kesilmesi mümkün bulunmamaktadır.

Buna göre, beyannamenin ikinci ek süre sonuna kadar verilmesi halinde vergi ziyaı oluşmayacağından, pişmanlık hükümlerinin uygulanamayacağı, ikinci ek süre geçtikten sonra beyanname verilmesi halinde ise, vergi ziyaı cezasını gerektiren fiilin vergi dairesinin ıttılaına girmesi nedeniyle pişmanlık hükümlerinden faydalanılamayacağı tabiidir.

Bu itibarla, ….'ün mirasçılarına intikal eden gayrimenkullere ilişkin veraset ve intikal vergisi beyannamesinin emlak vergisi tarhına esas olan değer üzerinden ilgili vergi dairesi müdürlüğüne verildiği hususu dikkate alındığında, söz konusu beyannameye ilişkin güncel değerler üzerinden düzeltme beyannamesi verilmesi mümkün bulunmamaktadır.

ÖZEL TÜKETİM VERGİSİ KANUNU AÇISINDAN

4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanununun 6745 sayılı Kanun ile değişik 15 nci maddesinin (2) numaralı fıkrasının (a) bendinde, Kanuna ekli (II) sayılı listedeki kayıt ve tescile tâbi mallardan, veraset yoluyla intikaller hariç ilk iktisabında istisna uygulananların istisnadan yararlananlar dışındakilerce iktisabında, ilk iktisabındaki matrah esas alınarak adına kayıt ve tescil işlemi yapılandan, kayıt ve tescili tarihinde geçerli olan oran üzerinden, bu tarihte ÖTV alınacağı, Kanunun 7 nci maddesinin (2) ve (8) numaralı bentleri çerçevesinde istisnadan yararlananlar tarafından bu istisnadan yararlanılarak iktisap edilen kayıt ve tescile tabi malların 5 yıldan fazla kullanılarak elden çıkarılmaları durumunda bu hükmün uygulanmayacağı hükme bağlanmıştır.